“Meten is weten,” klinkt het vaak, ook in de zorg voor mensen met dementie thuis. Maar hoe doe je dat, “meten” en “weten”, in situaties waarin zorgen bestaan juist over de momenten waarop je als persoon met dementie alleen bent, momenten waarop je als familie of hulpverlener niet aanwezig kan zijn? De situatie van mensen met dementie die alleen wonen trekt een groeiende aandacht nu ouderen langer thuis moeten wonen. Gelukkig ontvangen veel mensen met dementie informele en professionele ondersteuning. Maar ook in hun situaties is “meten” en “weten” of zij het nog zelf redden niet eenvoudig. Hoe weet je of iemand zich thuis prettig voelt? Of het veilig is? 

In deze dialoogbijeenkomst gaan een onderzoeker, casemanager, geestelijk verzorger en verpleegkundige in gesprek over waar “weten” in de thuissituatie uit bestaat. Zij geven in het gesprek voorbeelden uit hun werkpraktijk en onderzoek. In het bijzonder kijken zij naar casus waarin de uitkomsten van “weten op basis van ervaring” en het “meten van zorgindicatoren” elkaar tegen spreken. Wat zijn de verschillende manieren van “weten” die je inzet om te beoordelen of iemand het nog thuis redt? Als het gaat om de vraag of je je nog prettig voelt en veilig bent thuis, waar draait het dan echt om? We gaan deze avond in gesprek over manieren waarop verschillende manieren van “weten” in de thuissituatie een plek hebben naast die van het zorg-diagnostisch “meten”.

Tussen drie podiumgesprekken door wordt er in kleine groepen uiteen gegaan. Herkent u de manieren van praten over wat een zinvol en veilig bestaan alleen thuis is? Het podiumgesprek heeft de situatie van mensen met dementie die (alleen) thuis wonen als onderwerp, maar iedereen die geïnteresseerd is, is welkom. Ook zij die intramuraal wonen en werken, of zij die familie of kennissen hebben die dat doen. Juist in het vergelijken van verschillende benaderingen kan het gesprek tot stand komen. De sprekers zien ernaar uit u op 1 december te mogen ontvangen!