In de bredere verschuiving van het beperken van de vrijheid van bewoners van zorginstellingen om veiligheid te kunnen waarborgen, naar het accepteren van risico’s om hun levenskwaliteit te vergroten, openen steeds meer verzorgingshuizen hun deuren. Hoe werkt dat in de praktijk? Wat wordt er mogelijk doordat de deuren open kunnen? Op basis van de masterscriptie van Ilse van der Klift beargumenteren Annelieke Driessen, Ilse van der Klift en Kristine Krause in dit artikel dat het openen van de deuren bijdraagt aan een ‘beter gebonden zijn’ aan het verzorgingshuis.
Abstract
In this article we explore freedom in residential dementia care. As part of the larger shift from restricting residents’ freedom for reasons to do with safety, to granting freedom for reasons to do with enhancing quality of life, some nursing homes for people with dementia have adopted open door policies. Based on fieldwork in one such care home in the Netherlands, we explore what routines and practices enable doors to be open, and what evolves from them. We show how the open doors leave residents feeling less confronted with their mobility restrictions, and thus more at home in the nursing home. We contend that the practices that allow the doors to be open bring a different dimension to the home, which contributes to residents’ being ‘better bound’ to the nursing home. Keywords: Dementia care, Care and control, Netherlands, Open-door policy, Accountability, Tactics, Sociomaterial will-work
De UvA gebruikt cookies voor het meten, optimaliseren en goed laten functioneren van de website. Ook worden er cookies geplaatst om inhoud van derden te kunnen tonen en voor marketingdoeleinden. Klik op ‘Accepteer alle cookies’ om akkoord te gaan met het plaatsen van alle cookies. Of kies voor ‘Weigeren’ om alleen functionele en analytische cookies te accepteren. Lees ook het UvA Privacy statement.